Ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου: Τα παιδιά δεν είναι αντικείμενα για να ικανοποιούν την επιθυμία κηδεμονίας
“Τα παιδιά δεν πρέπει να θεωρούνται ως κατοικίδια ζώα για συντροφιά ή ως αξεσουάρ που επικυρώνουν ή καθιστούν κοινωνικά αποδεκτή μια ομόφυλη συμβίωση”. Αυτή είναι η θέση της Ιεράς Σύνοδος, όπως αναφέρεται σε εγκύκλιο που απεστάλη σε όλες τις Μητροπόλεις τη Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου. Το εγκύκλιο, που υπογράφεται από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, αναφέρει τη θέση της Εκκλησίας για το γάμο και την υιοθεσία από ομόφυλα ζευγάρια.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμος, σε πρόσφατη τηλεοπτική συνέντευξη, τοποθετήθηκε κατηγορηματικά κατά της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, αλλά όχι κατά της συμβίωσής τους. Δεν αναφέρθηκε, ωστόσο, στον ‘γάμο’ των ομόφυλων ζευγαριών.
Στο εγκύκλιο, η Ιερά Σύνοδος εκφράζει την αντίθεσή της στον πολιτικό γάμο γενικά, και όχι μόνο στον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Επισημαίνει τη διαφωνία της με την ομόφυλη γονεϊκότητα, καθώς δεν πληρούνται τα δικαιώματα των παιδιών να έχουν πατέρα και μητέρα, και εκφράζει τη διαφωνία της με τον ομόφυλο γάμο, καθώς οδηγεί σε ομόφυλη γονεϊκότητα.
Η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού έχει τη δική της θετική πρόταση ζωής, που είναι ο χριστιανικός γάμος μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Όσον αφορά τις ομοερωτικές τάσεις και πράξεις, σημειώνεται ότι όλοι οι άνθρωποι, παρά τις ατέλειες και αδυναμίες τους, είναι εξίσου τέκνα και εικόνες του Θεού. Κανείς δεν μπορεί να κατακριθεί εξαιτίας των χαρακτηριστικών ή των τάσεων, με τις οποίες γεννήθηκε. Η Εκκλησία, ως οικογένεια που είναι, δεν απορρίπτει κανένα πρόσωπο για τις αδυναμίες του. Ωστόσο, κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος και επομένως υπεύθυνος εάν οι επιλογές του, οι πράξεις και ο τρόπος ζωής του τον οδηγούν ή τον απομακρύνουν από τον Θεό.
Σχετικά με την “Ισότητα” στο γάμο και στην υιοθεσία, το εγκύκλιο αναφέρεται στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και το Ενωσιακό Δίκαιο. Καταγράφει ως ‘αναληθές’ το γεγονός ότι προκειμένου να γίνει λόγος για ανάγκη ίσης μεταχείρισης ή εξίσωσης μεταξύ ετερόφυλων και ομόφυλων ζευγαριών στο δικαίωμα του γάμου και της υιοθεσίας στην Ελλάδα, θα έπρεπε να προϋπάρχει νομικά μία αδικαιολόγητη ανισότητα, η οποία πρέπει να αποκατασταθεί. Όμως, τόσο βάσει του Ελληνικού Συντάγματος (άρθρο 21) όσο και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ο γάμος προβλέφθηκε ρητά μόνο μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Επιπλέον, τα ευρωπαϊκά κράτη υποχρεούνται να νομοθετήσουν για τα ομόφυλα ζευγάρια μόνο εναλλακτικούς θεσμούς αστικής ένωσης, όπως το σύμφωνο συμβίωσης που ισχύει στην Ελλάδα, και δεν υποχρεούνται σε θέσπιση ομόφυλου γάμου ή δικαιώματος ομόφυλης γονεϊκότητας.
Τα ευρωπαϊκά κράτη, δηλαδή, δεν έχουν καμία υποχρέωση να νομοθετήσουν γάμο και δικαίωμα υιοθεσίας υπέρ ομόφυλων ζευγαριών. Εξάλλου, το σύμφωνο συμβίωσης στην Ελλάδα χορηγεί στα ομόφυλα ζευγάρια τα ίδια δικαιώματα με αυτά του γάμου, με δύο εξαιρέσεις: το δικαίωμα ληξιαρχικής προσθήκης του επωνύμου του ενός συμβαλλόμενου μέρους στο επώνυμο του άλλου μέρους και το δικαίωμα υιοθεσίας. Επομένως, αν προχωρούσε στην Ελλάδα η ψήφιση νόμου για το γάμο υπέρ των ομόφυλων ζευγαριών, θα αναγνωριζόταν και το δικαίωμά τους στην τεκνοθεσία. Διαφορετικά, η Ελλάδα θα καταδικάζονταν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων λόγω δυσμενούς διάκρισης της ελληνικής νομοθεσίας σε βάρος των έγγαμων ομόφυλων ζευγαριών με κριτήριο τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους.
Στην περίπτωση που οποιαδήποτε Κυβέρνηση επεκτείνει τον γάμο στα ομόφυλα ζευγάρια, χωρίς το δικαίωμα υιοθεσίας, που έχουν τα ετερόφυλα ζευγάρια, ουσιαστικά μεταφέρει το πολιτικό κόστος σε επόμενη Κυβέρνηση, ώστε να επεκτείνει την υιοθεσία σε συζύγους του ίδιου φύλου.
Όπως αναφέρεται στην εγκύκλιο συγκεκριμένα, η Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού έχει τη δική της θετική πρόταση ζωής, που είναι ο χριστιανικός γάμος μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Σε ό,τι αφορά τις ομοερωτικές ομοερωτικές τάσεις και πράξεις, σημειώνεται πως όλοι οι άνθρωποι, παρά τις ατέλειες και αδυναμίες τους, είναι εξίσου τέκνα και εικόνες του Θεού. Κανείς δεν μπορεί να κατακριθεί εξαιτίας των χαρακτηριστικών ή των τάσεων, με τις οποίες γεννήθηκε. Η Εκκλησία, ως οικογένεια που είναι, δεν απορρίπτει κανένα πρόσωπο για τις αδυναμίες του. Ωστόσο, κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος και επομένως υπεύθυνος εάν οι επιλογές του, οι πράξεις και ο τρόπος ζωής του τον οδηγούν ή τον απομακρύνουν από τον Θεό.
