Αυτιστική κοπέλα βρίσκει τη “φωνή” της και μιλά για τον τρόπο που βιώνει τον αυτισμό στη ζωή της.
Όταν ο Arthur και η Tammy παρατήρησαν ότι το ένα από τα δίδυμά τους, η Carly, δεν μπορούσε να συμβαδίσει με το άλλο, δεν φαντάζονταν τι εκπλήξεις τους επιφύλασσε η μοίρα.
Η Carly Fleischmann διαγνώστηκε με σοβαρό αυτισμό και σημαντικές κινητικές και λεκτικές δυσκολίες.
Φωτογραφία εξωφύλλου: Carlysvoice.com
Οι γονείς της ανακάλυψαν ότι η κόρη τους δεν θα ήταν σε θέση να μιλήσει, ωστόσο, αποφάσισαν να κάνουν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να στηρίξουν το παιδί τους και να τη διδάξουν όλα όσα θα μπορούσε να μάθει.
Στα πρώτα χρόνια της ζωής της, η Carly δεν μπορούσε να περπατήσει ή να καθίσει. Δεν ήταν σε θέση να μιλήσει ή να επικοινωνήσει με τρόπο που θα γινόταν κατανοητός από την οικογένειά της.
Με τη συνεχή, όμως, αγάπη και φροντίδα των γονιών της, συνέχισε να μαθαίνει νέα πράγματα και να αποκτά δεξιότητες, παρ’ όλο που δεν μπορούσε να επικοινωνήσει. Μέχρι που μια μέρα, η 11χρονη πλέον κοπέλα έκανε ένα τεράστιο βήμα για εκείνη και την οικογένειά της…
Η Carly πλησίασε τον υπολογιστή και άρχισε να πληκτρολογεί τις λέξεις “Hurt” (πληγωμένος) και “Help” (βοήθεια). Όλοι έμειναν έκπληκτοι με την κίνησή της και την ενθάρρυναν όπως μπορούσαν να εκφράσει αυτό που αισθανόταν.
Πληκτρολογώντας ένα ένα τα γράμματα, η Carly άρχισε να ξετυλίγει τις σκέψεις της και να εκφράζει στην οικογένειά της όσα σκεφτόταν όλα εκείνα τα χρόνια.
Η απίστευτη ιστορία της έχει βοηθήσει την επιστήμη αλλά και την κοινωνία να καταλάβουν τα άτομα με αυτισμό και τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουν, ανοίγοντας ένα παράθυρο επικοινωνίας με τον κόσμο του αυτισμού.
Αν και στην αρχή ήταν δύσκολο, αφού η Carly δεν δεχόταν να πληκτρολογήσει κατά παραγγελία, στην πορεία της έδειξαν ότι θα μπορούσε να διευκολύνει τη δική τους καθημερινότητα με το να εκφράζει τις επιθυμίες και τους προβληματισμούς της. Ανακαλύπτοντας τη δύναμη της επικοινωνίας, το κοpίτσι άρχισε να εκφράζεται μέσω της γραφής και αποκάλυψε πολλά στην οικογένειά της για τις καταστάσεις που βίωνε.
Μέσα από τη διαδικασία η Carly αποκάλυψε τους λόγους για τους οποίους εμφάνιζε συμπεριφορές όπως το να χτυπάει το κεφάλι της στο πάτωμα, φαινόμενο που παρατηρείται σε ορισμένες περιπτώσεις αυτισμού. Σύμφωνα με την κοπέλα, ο λόγος που το κάνει είναι ότι αισθάνεται πως το σώμα της θα εκραγεί και ο μόνος τρόπος να το σταματήσει είναι αυτός. Γράφει, επίσης, ότι ξέρει τι είναι σωστό και τι λάθος αλλά αισθάνεται σαν να μάχεται με το μυαλό της για το διαχωρισμό.
“Θέλω να μπορώ να πηγαίνω σχολείο με φυσιολογικά παιδιά, αλλά δεν θέλω να αναστατώνονται ή να τρομάζουν αν χτυπήσω ένα τραπέζι ή ουρλιάξω. Θέλω κάτι που θα σβήνει τη φωτιά.”, γράφει η Carly.
“Τρομοκρατηθήκαμε, αφού τόσα χρόνια μιλούσαμε μπροστά της σαν να μην ήταν εκεί.”, δήλωσε ο πατέρας της σε συνέντευξη, λέγοντας ότι η αίσθηση ότι θα μπορούσε πλέον να γνωρίσει την κόρη του τον κατέκλυσε με συναισθήματα.
Έπαψε σιγά σιγά να την αντιμετωπίζει σαν άτομο με ειδικές ανάγκες και άρχισε να την βλέπει σαν ένα ζαβολιάρικο παιδί, μια έφηβη με τα προτερήματα και τα μειονεκτήματά της.
“Θέλω ο κόσμος να καταλάβει ότι κανείς δεν μου λέει τι να πω. Και δεν έχω ένα χέρι στον ποπό μου, σαν μαριονέτα”, δήλωσε η Carly απαντώντας στη δυσπιστία του κόσμου.
Σύμφωνα με τον πατέρα της, η Carly βλέπει τον εαυτό της σαν ένα φυσιολογικό παιδί, εγκλωβισμένο σε ένα σώμα που δεν μπορεί να ελέγξει.
Στιγμιότυπο του βίντεο
Όταν η έφηβη ρωτήθηκε “Γιατί τα αυτιστικά παιδιά καλύπτετε τα αυτιά σας, χτυπάτε τα χέρια σας και μουρμουρίζετε;”, η απάντησή της ήταν:
“Είναι ένας τρόπος να καταπνίξουμε όλες τις αισθητηριακές πληροφορίες που μας κατακλύζουν και μας υπερφορτώνουν με τη μία. Παράγουμε (ήχους και ερεθίσματα) για μπλοκάρουμε την εισαγωγή (των εξωτερικών ερεθισμάτων).”
“…Οι εγκέφαλοί μας είναι καλωδιωμένοι διαφορετικά. Λαμβάνουμε πολλούς ήχους και συζητήσεις με τη μία. Εγώ λαμβάνω χιλιάδες εικόνες του προσώπου ενός ατόμου όταν το κοιτάζω. Γι’ αυτό μας είναι τόσο δύσκολο να κοιτάμε τους ανθρώπους.“, γράφει.
“Επικοινωνούμε με αυτόν τον τρόπο εδώ και δύο χρόνια, κι όμως κάθε φορά που γράφει κάτι, υπάρχει αυτή η αίσθηση του δέους”, λέει χαρακτηριστικά ο πατέρας της στη συνέντευξη.
“Αγαπητέ μπαμπά,
μου αρέσει πολύ όταν μου διαβάζεις., Και αγαπώ το ότι πιστεύεις σε μένα. Ξέρω ότι δεν είμαι το πιο εύκολο παιδί στον κόσμο, ωστόσο είσαι πάντα εκεί για μένα, κρατώντας μου το χέρι και σηκώνοντάς με.
Σ’αγαπώ.”
Σήμερα η Carly είναι ένα διαφορετικό παιδί. Είναι πιο ανεξάρτητη, έχει ξεκινήσει να γράφει ένα βιβλίο, έχει το δικό της blog στο internet και γράφει τις σκέψεις της, απαντώντας σε ερωτήσεις ανθρώπων που θέλουν να μάθουν για τον αυτισμό.
Το μήνυμα της Carly προς όλους είναι: «… Μην τα παρατάτε. Η εσωτερική φωνή σας θα βρει το δρόμο της προς τα έξω. Η δική μου το έκανε.”
Παρακολουθήστε το βίντεο με το ρεπορτάζ:
