“Δε φοβάμαι τον θάνατο, έδωσα όρκο στη σημαία»: Η ατέλειωτη νύχτα για τους γονείς του Υποσμηναγού Τουρούτσικα

Ελληνες

Δύο F-4 Phantom, όπως αυτά που αγαπούσε ο Μάριος, θα πετάξουν την Κυριακή πάνω από την πόλη του Τρίπολη για να αποτίσουν φόρο τιμής στον Υποσμηναγό Τουρούτσικα, ο οποίος πέθανε στις 30 Ιανουαρίου 2023 μαζί με τον συνάδελφό του, τον Σμηναγό Στάθη Τσιτλακίδη, στο θρυλικό αεροσκάφος.

Τέσσερα μέλη της 338 Πολεμικής Μοίρας “ΑΡΗΣ” έχοντας τους κινητήρες σε πλήρη μετάκαυση, θα στείλουν ένα μήνυμα εκεί ψηλά στους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας, οι οποίοι απουσιάζουν εδώ και σχεδόν ένα χρόνο από την μοίρα.

Θα είναι η στιγμή που θα αποκαλύπτεται η προτομή του πιλότου, ο οποίος δεν δίσταζε να θέσει το καθήκον πάνω από την ίδια του τη ζωή, όπως αναφέρει σε συνέντευξή του ο απαρηγόρητος πατέρας του, στο Onalert.gr.

Η «ατέλειωτη νύχτα» για τους γονείς του ήρωα Υποσμηναγού Τουρούτσικα

«Ο Μάριος ήταν ένα παιδί τυχερό και άτυχο ταυτόχρονα. Τυχερό διότι έκανε το όνειρό του πραγματικότητα δηλαδή να πετάξει με μαχητικό αεροσκάφος και άτυχο διότι το νήμα της ζωής του κόπηκε νωρίς σίγουρα χωρίς δική του υπαιτιότητα. Δεν φοβόταν το θάνατο μου το είχε τονίσει επανειλημμένα, αλλά θάνατο για χάρη της πατρίδας του. Έχω δώσει όρκο στη σημαία πατέρα μου έλεγε, όταν τον είχα ρωτήσει τι θα απογίνουμε εμείς αν πάθει κάτι».

«Γνώριζε σε υπέρτατο βαθμό την επικινδυνότητα του να πετάει με μαχητικό, αλλά ποτέ δε μιλούσε γι’ αυτό ίσως γιατί ένιωθε ότι μας στεναχωρεί. Δεν είναι δεν είναι τυχαίο ότι είχε φτιάξει διαθήκη στα 25 του με την οποία δώρισε τα πάντα σε περίπτωση θανάτου στα αδέρφια του. Η ιδέα της πατρίδας για αυτόν και για τους άλλους συναδέλφους του έχει μια ψυχική ταύτιση και γι’ αυτό την υπερασπίζονται μέχρι θανάτου χωρίς δεύτερη σκέψη. Δεύτερη σκέψη για αυτούς που πετούν με αυτές τις ταχύτητες μέσα σ’ αυτά τα ύψη δεν υφίσταται».

Όταν σταμάτησε ο χρόνος

Ο Κώστας Τουρούτσικας γράφει στο χαρτί τις σκέψεις του σχετικά με τον χαμό του γιου του που συνέβη απρόσμενα. Για αυτόν και τη σύζυγό του, ο χρόνος έχει σταματήσει εκείνο το χειμωνιάτικο πρωί. Κατά τη διάρκεια μιας εκπαιδευτικής πτήσης σε χαμηλό ύψος πάνω από τη θάλασσα, το αεροσκάφος στο οποίο επέβαιναν ο Μάριος και ο Στάθης συνετρίβη και βυθίστηκε στα νερά 25 ναυτικά μίλια από το αεροδρόμιο της Ανδραβίδας. Οι δύο πιλότοι βρήκαν τραγική θάνατο. Η είδηση προκάλεσε θλίψη και πένθος σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Όπως γράφει χαρακτηριστικά

«Ο σκοπός του ήταν ένας. Να προστατεύει στο μερίδιο που του αναλογεί όλη την επικράτεια όπου γίνεται εφικτή η ελευθερία μας. Βασική αρχή του ήταν η διάσωση των άλλων, όλων των άλλων πλην του ίδιου. Ήταν παιδί της αποστολής που συγκατοικούσε μαζί μας παντελώς αθόρυβα. Όσο όμως αθόρυβα τόσο θόρυβο προκαλέσει ο θάνατος του τιμήθηκε και χειροκροτήθηκε από όλους»

«Τιμήθηκε και χειροκροτήθηκε απ’ όλους…. Αυτό μας δίνει μια αχτίδα φωτός στην ατελείωτη νύχτα που ζούμε σαν οικογένεια. Ότι τουλάχιστον δεν πέθανε άδικα και πάντα θα μνημονεύεται»