Τρυποτηγανά: το Κρητικό έθιμο του Αγίου Ανδρέα
Τελευταία μέρα του Νοεμβρίου, ή του “Αγ’ Αντριά” όπως τον λεν, του Αγίου Αντρέα, του επονομαζομένου “Τρυποτηγανά”.
«Χρόνια πολλά σου εύχομαι Ανδρέα στη γιορτή σου,
σκιά σου να’ ναι η χαρά κι η τύχη όλη δική σου.
Βροχή να πέφτουν οι χαρές να μην κρατείς ομπρέλα,
και συ να γίνεις μούσκεμα μες στης χαράς την τρέλα!»
“Τρυποτηγανά”: Το Κρητικό έθιμο του Αγίου Ανδρέα
Σημειώνει ο Νίκος Ψιλάκης (“Λαϊκές τελετουργίες στην Κρήτη”, εκδόσεις Καρμανωρ) πως
“Όποιος αρκείται στην ανάγνωση των συναξαρικών πηγών ίσως να μην κατανοήσει ποτέ γιατί συνδέθηκε με τα τηγάνια και τις τηγανίτες ο πρωτόκλητος μαθητής του Χριστού, ο ψαράς από τη Βησθαϊδά, που “όργωσε” τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία διδάσκοντας το λόγο του Διδασκάλου του. Θα το κατανοήσει μόνον αν θυμηθεί τους ειδικούς διαιτολογικούς κανόνες που ισχύουν κατά τις περιόδους των τεσσαρακοστών (η εορτή του Αγίου Ανδρέα πέφτει μέσα στη σαρακοστή των Χριστουγέννων) και αν παράλληλα παρακολουθήσει τη ζωή των αγροτικών κοινωνιών του ελληνικού χώρου, που αυτήν την περίοδο καταπιάνονται με την (κοπιώδη) συλλογή του ελαιοκάρπου.”
Και συνεχίζει: “….Στα τέλη του μήνα, όμως, έπρεπε να έχουν αλεστεί οι πρώτες ελιές και να έχει φτάσει στο κάθε σπιτικό το καινούριο λάδι. Το τηγάνισμα κατά την ημέρα της γιορτής του Αγίου Ανδρέα (ή την παραμονή) έπρεπε να γίνει με λάδι από την καινούρια σοδειά. Η χρησιμοποίηση του καινούριου ελαιολάδου ενσωμάτωνε μια ιδιαίτερη τελετουργία. Συχνά έχυναν το λάδι στο τηγάνι σταυρωτά λέγοντας μιαν ευχή, όπως “καλοκατάλυτο” ή “και του χρόνου”.
«ΠΑΣΑΙ αι οικοδέσποιναι αφ’ εσπέρας της εορτής ταύτης (του Αγίου Ανδρέα) ή και την πρωΐαν κατασκευάζουν τηγανίτας ή μελομακαρόνες κτλ. Όστις δεν θα κάνει τοιούτους, τρυπά το τηγάνιον του ο Άγιος, όθεν και τρυποτηγανάς επικαλείται». (Από το αρχείο του Παύλου Βλαστού).
Πώς προέκυψε όμως το ἐθιμο; Ο Ιησούς βρίσκεται σε περιοδεία με τους μαθητές του διδάσκοντας και κηρύττοντας. Βρίσκονται λοιπόν στο χωριό του αποστόλου Ανδρέα, πεινασμένοι και διψασμένοι. Ο Ανδρέας τον προσκαλεί στο σπίτι του μαζί με τους υπολοίπους. Φτάνοντας όμως εκεί, η γυναίκα του τον ενημερώνει ότι δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά νερό, αλεύρι, λάδι και μέλι. Ο Ανδρέας ανησυχεί, αλλά αμέσως σκεφτόμενος τι μπορεί να γίνει πρότεινε στην γυναίκα του μαζί με όλα αυτά που υπάρχουν να φτιάξει τηγανίτες, για να φάνε ο Ιησούς και οι μαθητές του. Το περιστατικό αναφέρεται σε κάποιο κείμενο απόκρυφου ευαγγελίου. Έτσι λοιπόν το Οικουμενικό Πατριαρχείο, τηρώντας την Παράδοση αιώνων, κάθε χρόνο τέτοια μέρα προσφέρει λουκουμάδες με μέλι σε όλους τους παρευρισκόμενους στην πρωινή λειτουργία του.
Στην Κρήτη τη μέρα της γιορτής του οι νοικοκυρές φτιάχνουν τηγανίτες ή λουκουμάδες και λέγαν πως όποια νοικοκυρά το αμελήσει τούτο το έθιμο θα της τρυπούσε ο άγιος το τηγάνι! Δεν είναι και παράξενο που η μέρα τούτη συνδυάστηκε με τηγανιτές λιχουδιές, καθώς είναι μέρα γιορτινή που πέφτει σε περίοδο νηστείας και μάλιστα σε μια εποχή που βγαίνει το πρώτο λάδι της χρονιάς.
Ο τιμώμενος Άγιος ονομάζεται και Αντριάς, αφού αυτές τις μέρες το κρύο αρχίζει ν’ αντρειεύει. Μαζί όμως με το κρύο ο σοφός λαός πίστευε πως αντρειεύουν και όλα όσα έχουν ζωή
